แว่นขยายส่วนใหญ่มีลักษณะนูนสองด้าน (เช่นแว่นขยายแบบถือด้วยมือloupe, แว่นขยายแบบห้อยคอ , แว่นขยายแบบพกพา , แว่นขยายแบบพวงกุญแจฯลฯ) หรือแว่นขยายแบบนูน ( แว่นขยายแบบแท่งและแบบโดม ) แต่แว่นอ่านหนังสือก็มีหมอนรองกระดูกแบบบวก

เนื่องจากแว่นขยายสำหรับอ่านหนังสือโดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้กำลังขยายสูง เลนส์จึงค่อนข้างใหญ่ ดังนั้น คุณจึงสามารถมีมุมมองที่กว้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในการอ่าน ปัจจุบัน แว่นขยายบางรุ่นได้รับการออกแบบให้เป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเพื่อขยายมุมมอง และมีหลอดไฟ LED ( แว่นขยาย LEDแว่นขยายพร้อมไฟหรือแว่นขยายแบบมีไฟ ) เพื่อให้ผู้คนยังสามารถอ่านหนังสือในสภาพแวดล้อมที่มืดได้ แว่นอ่านหนังสือจะต้องสวมไว้บนใบหน้า และมีมุมมองเป็นวงกลมเล็กๆ 2 วง และใช้งานได้เฉพาะในสภาพแวดล้อมที่มีแสงสว่างเท่านั้น

ความหนาของเลนส์ที่ลดลงอย่างมากส่งผลให้ประหยัดต้นทุนวัสดุได้อย่างมาก เลนส์เฟรสเนลช่วยลดน้ำหนักซึ่งช่วยลดต้นทุนการติดตั้งและประกอบ  เลนส์เฟรสเนล ขนาดยักษ์สูงสุด  ถึง 1,000 มม. สามารถใช้แทนชุดกระจกธรรมดาที่มีราคาแพงมากในระบบออปติกขนาดใหญ่ได้

แว่นขยายเป็นอุปกรณ์ขยายภาพวัตถุเพื่อให้ผู้คนมองเห็นสิ่งของต่างๆ และตัวอักษรขนาดเล็กได้ชัดเจนขึ้น ซึ่งไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนักสำหรับการแก้ไขสายตา คนทั่วไปสามารถมองเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ได้ผ่านแว่นขยายพกพาแว่นขยายแบบพวงกุญแจแว่นขยายแบบห้อยคอหรือเลนส์เฟรสเนลขนาดเท่าบัตรอย่างไรก็ตาม คุณต้องตรวจสายตากับนักทัศนมาตรศาสตร์ก่อนสวมแว่นอ่านหนังสือ เนื่องจากค่าไดออปเตอร์ของดวงตาแต่ละข้างไม่เท่ากัน ดังนั้น ภาพของวัตถุจะตกกระทบจอประสาทตาได้อย่างเหมาะสม เพื่อให้มองเห็นสิ่งต่างๆ ได้อย่างชัดเจน

แว่นขยายและแว่นอ่านหนังสือจัดอยู่ในประเภทเลนส์นูน หากแปลงแว่นขยายทั่วไปเป็นแว่นอ่านหนังสือ จะเทียบเท่ากับ 1,000 - 2,000 องศา (เท่ากับ 100 เท่าของความยาวโฟกัสส่วนกลับ) เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะสำหรับบุคคล การเปลี่ยนแว่นอ่านหนังสือด้วยแว่นขยายในระยะยาวอาจทำให้เกิดอาการปวดตา ตาบวม และปวดหัว ผลกระทบที่ร้ายแรงที่สุดคือทำให้ดวงตาเสียหาย ดังนั้น คุณต้องตรวจสายตากับนักทัศนมาตรศาสตร์มืออาชีพก่อนจะสวมแว่นอ่านหนังสือ คุณไม่สามารถสวมแว่นได้ตามต้องการ แว่นขยายเหมาะสำหรับการใช้งานในระยะเวลาสั้นๆ และในโอกาสพิเศษบางโอกาส